ЦИМИСКИ

Цимиски и Виа Игнациа се улици во Солун - који првиот пат кога ги посетив (пред 35 години) - беа со дупки, некаде дури наликуваа на калдрма, со трошни згради ... Улици во кои одевме ефтино да пазариме ...

Седејки навечер во некоја кафеана - ке речевме ... а, што мислете утре да скокнеме до Солун - онака за забава и провод а нешко и ефтико да купиме ... И така утредента се полнеше една кола и со друштво правец Виа Игнациа и Цимски ... Најпрвин кај златарот Јорго - кој менуваше драхми на црно ... Тогаш постоеше голема разлика меѓу легалниот курс на драхмата и црниот ... Потоа по продавниците на Цимиски - не успевавме брзо да ги потрошиме парите ... Нашите пари и нашите плати тогаш вредеа ... Грчкиот стансдард беш далеку помал од нашиот ...

Кај ке се најдеме - “кај коњот“ ... така си закажувавме кога ке се распрснеме во шопинг ... тогаш не ни приметував дека коњот е всушност Александар Македонски на Букефал ...

На крај ке останеше некоја драхма и за бузуки забава - со популарните танци Сиртаки и обавезно кршење на тањири - паднати во севдах ... Вообичаено истата вечер се враќавме дома ... Скопје - Солун е само 4 сати пат со кола - а со подобра кола може и побргу ...

Но времињата се сменија ... Последниве 15 години ние стоиме во место - дури одиме со по некој чекор наназад - а Грците сега доаѓаат во Скопје, Битола, Охрид, Гевгелија и се главни фаци кај нашите трговци, па и кај нашите млади моми - кои тријат раце кога некој ке влезе во нивната продавница за кондури, облека, месара ... Нашите девојчиња се повеќе ги гледаме во друштво на не баш така згодните Грци - но со дебели новчаници ... Некој како да не проколна ... Не стигна еврејската клетва - “Да имаш па да однемаш“ ...