Search This Blog

Saturday, July 04, 2015

Кога Господ удира, удира јако ...

Судбина. Јас не сум верник. Но го споменувам Господ кога нештата се поврзуваат со судбина, со трагичното заминување на оној свет. Кога нештата се необјасниви.

Имено читам по медиуми дека 19 годишно девојче од Јапонија болно од неизлечива болест (некој вид леукемија) страсно навива за Ѓоковиќ. Во моментите кога ја чека средбата со бога и со своите родители кои погинале во цунамите страсно посакува да добие дрес и рекет од својот идол кој е користен во меч. Девојчето навивало за Ѓоковиќ, поради неговата упорност и воља. Додека било здраво штедело пари да оди да го гледа Ѓоковиќ во живо на Вимблдон или Ролан Гарос. Но наместо тоа сега се бори со неизлечивата болест и е врзано за болничка постела. Ѓоковиќ кога дознал од медиумите вчера по мечот со Бернард Томиќ го пратил својот дрес со својот потпис.

Целта на постот ми беше друга, да потенцирам дека кога Господ удира по некого - удира јако. Скоро сите тоа сме го осетиле и на себе. 

No comments:

Blog Archive

Site Meter